Nieprawidłowe napełnianie pralki manifestuje się wolnym dopływem, brakiem poboru, zatrzymaniem programu na etapie wstępnym oraz komunikatami o błędach związanych z ciśnieniem lub poziomem wody. Elektrozawór stanowi element wykonawczy toru zasilania wodą, a jego praca zależy od poprawnego napięcia sterującego, integralności cewki i drożności filtra wlotowego. Diagnostyka rozpoczyna się od pomiaru rezystancji cewki (typowo 2.8–4.2 kΩ przy standardowych modelach domowych), kontroli braku upływności do masy, oraz weryfikacji reakcji elementu na napięcie robocze podawane przez moduł sterujący. Tor wodny ocenia się pod kątem ciśnienia wejściowego i stanu sitka filtracyjnego, które często gromadzi drobne osady wapienne ograniczające przepływ, co skutkuje błędnym rozpoznaniem usterki jako awarii elektrozaworu. Analizuje się również przewody doprowadzające wodę do komory dystrybutora detergentu, ponieważ lokalne zwężenia przepływu wywołane nagromadzeniem kamienia lub pozostałości środków piorących potrafią imitować usterkę zaworu. W przypadku elektrozaworów wielokanałowych sprawdza się niezależnie każdy tor dopływowy, aby wykluczyć selektywną utratę wydajności tylko na jednym obwodzie, co objawia się nierównomiernym rozpuszczaniem detergentów lub pozostawaniem proszku w komorze. Moduł sterujący analizuje pobór prądu cewki; odstępstwa od nominalnego profilu mogą wywołać błędy przed osiągnięciem zadanej wysokości poziomu wody, dlatego pomiary pod obciążeniem i test reakcji w krótkim programie weryfikacyjnym są obowiązkowym etapem diagnostyki. W modelach z funkcją kontroli przepływu kontroluje się sygnał przepływomierza oraz reakcję modułu na zmiany impulsowe. Występowanie długiej zwłoki startu przepływu jest sygnałem zatoru lub opóźnienia elektromagnetycznego cewki wynikającego z degradacji uzwojenia, co wymaga korekty elementu, a nie całego zespołu zaworu.
Naprawa układu obejmuje czyszczenie filtrów wlotowych, usunięcie osadów w kanale dopływu, korektę przewodów zasilających cewkę, ewentualną podmianę samego zaworu lub modernizację uszczelnień w złączach. W wariancie częściowej degradacji cewki dopuszcza się wymianę zespołu elektrozaworowego z zachowaniem zgodności z parametrami hydraulicznymi i elektrycznymi urządzenia. Po wykonaniu pomiarów kontrolnych, w tym analizy napięcia sterującego w czasie rzeczywistym i sprawdzeniu dynamiki przepływu wody w pierwszych 60–120 sekundach cyklu, przeprowadza się test szczelności oraz próbę z komorą detergentów, aby potwierdzić prawidłowy tor zasilania wodą. W przypadkach zbieżnych objawów wynikających z błędnego odczytu poziomu przez presostat lub moduł sterujący stosuje się równoległą diagnostykę układu kontroli poziomu. Po potwierdzeniu stabilności i poprawnych odczytów możliwa jest realizacja czynności uługowych związanych z naprawą w serwisie sprzętu AGD w Bielsku-Białej z doborem odpowiedniego zespołu zaworu oraz parametrami zgodnymi z konstrukcją danej pralki. Zastosowanie elementów niehomologowanych prowadzi do odstępstw w przepływie i mikrosynchronizacji cyklu, dlatego rekomendowana jest analiza wersji elementu i zgodności elektrycznej. Ostateczny etap obejmuje weryfikację temperatury uzwojenia po 5–7 minutach pracy zaworu w trybie cyklicznym, co eliminuje ryzyko degradacji termicznej oraz potwierdza stabilność układu pod obciążeniem długotrwałym. Po testach element pozostaje przygotowany do dalszej eksploatacji, a parametry dopływu powinny utrzymywać się w zakresie nominalnym w kolejnych cyklach roboczych.
